Vroeg wakker vanmorgen en dat lag grotendeels aan het oncomfortabele bed van dit Howard Johnson Hotel. Unaniem waren we van mening dat dit hotel niet meer dan een 5 verdiende, zeker na het ontbijt. Dat was dus ook niet veel. Nu was het ook een echt Low Budget Hotel, want anders konden we het volgende optrekje niet betalen. De foto’s hiervan zijn geweldig…als dat maar niet tegenvalt dan. Maar we moeten er eerst nog naartoe. Een reisje van ongeveer 340 Km vanuit Virginia via Tennessee naar North Carolina. 3 staten dus vandaag en de 1e attractie was in Tennessee.
Daar hebben we namelijk kennis gemaakt met Sheriff Wilson T. Picket. Iedereen kent dat verhaal van die polities die achter een cactus staan en je snelheid aan het controleren zijn. Ik kende dat dus ook dus ik hou me redelijk aan de snelheid. Nooit meer als 10 mile er boven dus. Nu had ik vandaag last van een Chevy bestuurder die zijn Cruisecontrol nog niet had gevonden en steeds naast me reed, voor me reed, kortom lastig was. Verder was er niemand op die highway dus ik zei nog:”Ik zal hem eens even op z’n staart trappen”. En dat hoef je tegen m’n 2.7 Liter maar 1 keer te zeggen en hop daar gaat ie. Ik had de Chevy er dus uit gereden en dacht weer alleen te zijn. Dat was dus niet zo, want in m’n spiegel zag ik in de verte wat zwaailichten aankomen. Zeker wat gebeurd dacht ik nog. Tot ie achter me ging rijden en dat met z’n zwaailicht aan ook bleef doen. Die moet zeker mij hebben, dus ging ik maar aan de kant. En ja hoor hij ook en Sheriff Wilson T Picket kwam naaar me toe lopen. “Sir, you were doing 80 on a 65 road”. Is taht so, vroeg ik nog. “Yes sir” en hij vroeg m’n driving license. “What’s that” vroeg hij toen hij mijn rijbewijs zag. Please hold on en hij ging het even checken. Hilariteit in de auto natuurlijk. “Ja, jij wilde hem toch op z’n staart trappen” en “Die Chevy lacht zich verrot” waren de ondersteunende opmerkingen. Ik zei, maak je niet druk, dat wordt vast een waarschuwing en ja hoor, de Sheriff kwam terug, gaf me m’n rijbewijs en zei: A bit slow down sir and have a nice day. Wat een land.. Geweldig.
Toch wel wat opgelucht ging de reis verder en heb me daarna toch behoorlijk aan de snelheid gehouden. Een gewaarschuwd mens……
Kort voor de bestemming hebben we bij een supermarkt wat ingekocht. We hebben nu immers een huisje waar we zelf ons eten kunnen maken. Omdat het idee was om te gaan barbequeen hebben we in ieder geval 2 grote steaks gekocht. Ik moest meteen aan m’n collega Guus denken. Die had dit ook wel wat gevonden.
Na enig zoeken ( de weg staat niet op de TomTom kaart) hebben we de bestemming gevonden. We zitten in huisje 221 (Happy Days) van het Scenic Wolf Resort. Welnu op de foto’s was niets gelogen. Ongelofelijk wat een huis. Alles staat er in. De foto’s zullen voor zich spreken.
De boys meteen poolen en nadat we hadden uitgepakt is Heike in de Jaccuzi op de veranda.
Uitzicht op de Smokey Mountains. Hier willen we niet meer weg. De Steaks en wat zalm op de BBQ gehesen en bleek dat 1 steak ook genoeg was. Geeft niks, morgen weer een dag. ‘s-avonds in onze huisbioscoop (Flatscreen van 67 inch) naar Bruce Almighty gekeken.
Nu is de dag voorbij en morgenochtend vroeg op want we gaan raften. Een tocht van 5 a 6 uur.
Comments
eva Koeveringe – 3-8-2010 11:26:21
Wat een geweldig huis. Hopelijk zijn jullie nu niet verziekt voor de rest van je vakantie. Helaas is het ons niet gelukt om van jullie uitnodiging gebruik te maken om langs te komen. Heel veel plezier verder! Groetjes Judith.
Peter van Dijk – 4-8-2010 9:58:50
“Nooit meer als 10 mile er boven dus”, ik zeg nix 😉
Diana Ponsen – 6-8-2010 16:10:26
Ja Rob, een grote, dikke, vette auto en jij hebt natuurlijk weer mazzel he. Veel plezier verder allemaal
