Gisteren stranddagje ergens aan de zuidkust.
Tomtom gepland naar wat 1 van de mooiste stranden zou moeten zijn, maar tijdens het rijden langs de kust bij een klein baaitje blijven hangen. Geen zand maar fijne kiezels (beter voor m’n fototoestel). Behoorlijk wat vis gespot tijdens het snorkelen en kennis gemaakt met Massimo en Elisabeth. Hij een Romein en zij Amerikaanse. Gaven aan een huisje te hebben in Sant Antioco en dat plaatsje stond toevallig op de planning om vanavond eens te bezoeken.
Of we zin hadden bij hun een biertje te doen dan kunnen we meteen het belangrijkste zien. Afgesproken. Half negen op Piazza Umberto en een rondleiding in snel tempo gehad. De stappenteller zal gedacht hebben dat we op de fiets zaten. Maar wel heel aardig. Daarna op hun terras met uitzicht over de stad en de zee een biertje met allerlei hapjes.
Daarna nog een Sardijns etentje in een soort Zeerovers restaurant. Je bestelt en het eten wordt rennend naar je toegebracht. Gefrituurde zeedieren en Sa Fragula, een soor Paella maar dan Sardiens. En toen nog even de weg terug. Donker, smalle wegen, geen belijning, lage auto en allemaal opgefokte italianen met verblindende koplampen. Blij dat we weer thuis waren.
